کوتاه سخن

آدم یک شبه تغییر نمی‌کند، شاید منقلب شود، شاید یک طوفان درونش را بریزد به هم، شاید باورهایش یک شبه از این رو به آن رو بشوند، ولی تا بیاید تغییرش را بیرونی کند و تا این تغییرهای بیرون تثبیت شوند، زمان می‌برد. پس صبور باش. تغییر کردن کار یک شب و دو روز نیست.

انجام ندادن هرکاری راحت‌تر از انجام دادنشه. ولی یعنی قراره هیچ کاری نکنیم؟

هرکاری سختی  خاص خودشو داره. اگه می‌خوای به نتیجه دلخواه برسی باید سختیاشو تحمل کنی.

اگه قرار بود هیچ کاری نکنیم اصلاً زنده می‌موندیم؟

اکه قرار بود کارها به آسونی آب خوردن باشن دیگه کار مهمی باقی می‌موند؟

به جای غُر زدن، انرژیت رو بذار سر عمل کردن:)

تغییر کردن همیشه ترسناک است. تغییر، عادات را می‌ریزد به هم، پیش‌بینی‌ها را بی‌اعتبار می‌کند و اوضاع را از کنترل همیشگی خارج می‌کند. برای همین است که در مقابل تغییر مقاومت می‌کنیم. چه تغییر خودمان باشد چه تغییر دیگران.

تغییر ترسناک است چون آدم جدیدی می‌سازد. آدمی که همان آدم سابق نیست. حتی اگر تغییر بهترش کرده باشد. حتی اگر این تغییر آرزویمان بوده باشد.

تغییر ترسناک است و سخت، مثل پوست اندازی می‌ماند؛ ولی اگر خواهان تغییری، اگر از درجا زدن خسته شده‌ای، محتاج این پوست اندازی هستی. محتاج تغییرهای خوب هستی.

تا خودت را دوست نداشته باشی، نمی‌توانی به دیگران عشق بورزی.

این خوب یادت بماند، اول از همه باید با خودت آشتی کنی، باید خودت را بپذیری آنهم با تمام عیب‌ها و نقص‌هایش، بعد از آن است که می‌توانی رشد کنی و به رشد دیگران کمک کنی.